MEZRABOTAN


MÎRZA RONÎ

Mezrabotan; di dîroka kevin em bigirin heta dîroka navîn, hertim ji mirovahiyê re erka ronakbîriya mirovahiyê girtiye ser milê xwe. Ji kedîkirina heywananan em biririn heta çandiniyê û ji avakirina xaniya em bigirin heta bajarvaniyê; gelên nava dilê Mezrabotande hertim bi afirîneriya xwe, nava dîrokê de cihê xwe girtine. Yekem car dîtina nivîsê li ser vê axa pîroz peyda bûye. Yekem car dibistanên perwerdê dîsa liser axa Mezrabotan hatiya avakirin. Xwediyê dîroka mirovahiyê ya yekemîn em dikarin dilek rehet bibêjin Mezrabotan e. Lê… lê a herî nexweş ewe ku, çi dagirkerên ser vê axê de girtîn û talan kirîn bi talankirinê re dîroka qedîm jî libin simê hespên xwede perçiqandine. Çi warê hatîn xira kirin, bixwere dîrokek jî binax kiriye. Wek a niha gûndên me en ne libin simê hespan de, lê libin zincîrên topan de, hatîn xirakirin, dîsa bixwere jiyanek kurdewar, xwezak komînal û dîrokek xira kirine. Ji dîroka kevin heta niha axa Mezrabotan xwe ji dagirkeriya gelên talanker rizgar nekiriye. Jiberê de, heta roja îro, talan û dagirkerî ji axa Mezrabotan xilas nebûye. Gelê qedîm î maldarê axa Mezrabotan kurdin û dagirkeriya herî mezin ser serê kurdan de hatiye.

Gelo çima wêranî û dagirkerî liser axa Mezrabotan pêk hat? Çima êrîşên talanî ser kurdan de hatin? Çima heta niha ev êrîşên dagirkerî berdewamin? Bersivandina van pirsan ez dibêm qey berbiçave. Em du dehlên(bahçe) têr fêkî bifikirin; fêkiyê dehlekî xweşe û a dehla dî ne xweşe. Xwediyê dehla fêkî xweş gelek kedek mezin û zehmet pêve dîtiyê. Lê xwediyê dehla fêkî ne xweş tu ked û zehmetî nedaye dehla xwe. Çi kesê liber van dehlare derbas dibê, diçe fêkiyê dehla xweş dixwê û a dehla nexweş na xwe. Bivî awayî dizî, talan û êrîşên wêrankar liser dehla xweşde diçin û dehlê zuwa dikin. Lê dehla nexweş wek xwe dimînê. Jiber ku ti sûd û tehm jifêkiyê wî nedihat, kesî ê wî nedixwarin.

Bi vê şîroveya me anîziman kifş dike ku, Mezrabotan xwediyê dehla fêkî xweşe. Xwediyê vê dehlê jî civaka kurde. Fîkiyê herî xweş civaka kurd xwedî dike. Fêkiyê herî xweş nava axa kurdande digihê.

Çine ev fêkiyên nava bexçeyê axa Mezrabotan? Jibo fêkiyek baş bi gihê divê axa wî zexmbê; ango ax fêkiyê herî mezine. Xweza, ajalên nav xwezaye de dijîn, daristan, çiya, erdnigarî, demsal û dewlimendiya binerdî(komir, petrol, zêr û gelek Arîşeyên din) dîsa fêkiyê herî xweş: dîroka gelê kurd, çanda wî, zimanê wî û mêranî û mêrxasiya gelê kurd fêkiyên hatîn dizîne.

Ev dehla xwedî nirx û keda civaka kurd, heta îro xwe jî diziya dagirkeran rizgar nekiriye. Dîroka wî hate dizîn û binpêkirin, çanda wî hate dizîn û binpêkirin, zimanê wî hate dizîn û binpêkirin. Bikurtasî çi fêkiyê dehla Mezrabotande hetî gihandin xwe ji dizî û êrîşên dagirkeran ne kariye biparêzê. Dehlvanên liber dehla mezrabotan ne karîne dehla xwe biparêzin û hatine kuştin. Civaka kurd civakek warî mirovahîde civakek dil tenike, kî kesê dixwes wek bira ji dehla mezrabotan sûd wergirê destûr didan ku fêkiyê dehlê bixwin. Lê ev camêriya gelê kurd hertim berervajî dihat kirin û çi kesê ji dehla mezrabotan fêkî xwarî cavên dizonek lixwediyê dehlê nêrîne. Em vê diltenikiya civaka kurd îro jî dibînin, çi gelê destê biratiyê berbi kurdan ve tînin kurd digirin. Lê dema kurd destê biratiyê berbi gelande dibin destê wan dimînê hewa. Civaka kurd xwedî nanekî bê, dikarê wî nanî hevalê xwere parve bike. Lê ev maldariya kurdan nayên dîtin û hertim rastî talankirin û binpêkirina dehla mezrabotan tê.

Heke ev dehla Mezrabotan werê xwedî kirin dîsa fêkiyê xweş wê têde şîn bidin û wê dîsa ji mirovahiyê re dîroka ronakbîrî û maldariye bi afirînê. Dara ku rayê wê kor nebê wê hertim şîn bidê. Dehl û Daristana mezrabotan herçiqas bi bivirên dizekan hatibê birîn jî rayê daristana mezrabotan hertim şîn dide. Jiber ku axa mezrabotan axek zerm û têr kede. Îro Dehlvanên dehla mezrabotan ne mîna Dehlvanên berê ne. Dehla xwe bi çar çavan diparêzin û hertim biava kaniyên çiya av didin. Vaye daristan têr dar bûye û her roj şaxê daren berbi bilinbûnê ve diçin. Fêkiyê dehlê hatiye xwarinê û êdî civaka kurd wê ji dehla xwe bixwe. Lê divê em dehlvaniya xwe baş bînin cih û daristana Mezrabotan baş biparêzin. Dîsa awirên dizeka liser diziya dehlameye û dîsa dixwazin fêkiyê me bidizin. Ev dehla dîsa bikedek mezin hetî gihandin, divê em tev bibin dehlvan û nobedarê daristana xwe ne hêlin ti gur bikevin nava daristanê ku xezalên me bixwin. Em nehêlin tu diz bikevin nava dehlê û fêkiyên me bidizin. Bila xepandina wek fenên Rovî hertim bîramebin û em bi ti gotinên dizek newin xapandin û fêkiyê xwe biparêzin. Fêkiyê civaka kurd a herî xweş jî zimanê wiye. Em qedire vî fêkiyê xweş bizanin û fêkiyê xwe bixwin.