AZADÎ

MÎRZA RONÎ


Dema ez azadiyê di nav fikarên xwe de di fikirim nizanim bê ka ma ezê çawe azadiyê bînim ber çavê xwe. Ne dît barî li ber çavên min dikevê, nejî xeyalên bê sînor de ez rastî dîtina azadiyê têm. Gelo azadî bi çi rengîdeye? Sore an kesk e, mezine an piçûke. Nizanim; tenê di nav xeyalên xweyî kûr de, ez carna xwe dibin ser çiyayên bilind û di bin asoyên bê sinor de ez gûhê xwe didim xwezaya azad; ez dibêjim dibê ku ez wê bi bînim û êdî ne berdim, hembez bikim û binim şanî hevalên xwe bikim. Û carna jî difikirim ku ez xwe berdim nav xwezaya rengîn de, dûv şopa azadiyê bikevim. Di nav çiyayên bilin de, di nav kûlîlkên keske sor de, di nav ava kaniyên cemidî de, di bin tîrêjên roje de û di nav berfa sar de ez azadiyê bi gerim û heta ne bînim jî şûn xwe de na verim. Ez carna di nav behra xeyalên xwe de rastî şopa azadiyê têm û didim dûv vê şopê; lê tu carî min ne kariyê ez dawiya li şopê bi bînim. Her tim bê sînor dirêj didim ev şop. Dema ez xeyalên xwe di rawestînim ez hingî têdigihêjim ku azadî bê sînore. Gelo çima azadî bê sînore? Qey azadiyê pergalên zîncîr kirî şikandiye û xwe di nav xwezaye bê sînor de veşartiye gelo. An jî xwe di ser ser çiyayên bilin de veşartiye û sinorên xwe xistiye nav asoyên bilin de golo!... nizanim nizanim ez çi dikim nakim çi di fikirim na fikirim na bînim vê azadiyê. Yek tişt di destê xwe de di bînim an ezê xwe bilind bikim ser serê çiyan û bi çavên xweyî zîndî bidim dûv şopa azadiyê. An jî bi va xeyalên kur de ez nikarim azadiyê bi bînim. Yek tişt ji min re dermanê vê azadiyê ye ew jî ez bikaribim xwe bi gihînim sînorên azadiyê. Ew jî ez nizanim ma ka jiyana min a di nav zîncira de hatî girêdan wê bikarê an na. Gelo kî azad bûye heya îro? Kî kariye sînoren azadiyê bi bînê heta îro? xwezîka min ew kesê ku azadî dîtî û xwe gihandî sînorên azadiyê min bi dîtana. Minê ew hembez bikira û bêhna azadiyê ji bi girtana. Min ê jê bi pirsî ba; ma ka çawe azadî dîtiye û çawe dest xistiye. Min ê jê bi pirsîba; kîjan hêzî zîncîrên jiyana kirêj şikandiyê û xwe gihandiyê azadiyê. Min ê bi pirsîba ka ji min re kala azadiyê bike; rengê wê heye an na û bila ji min re cihê azadiyê bi gota, da ku min xwe bi gihanda wê. Di nav çiyayên asê û di nav behra bê binî de jî ba; minn ê xwe bi hihanda azadiyê. Lê min ew kesê ku azadî dîtî hêj ne dîtiye û nizanim ma ezê bînim an na. Lê ez wê tu carî ji xeyalên xwe dur nakim. Her tim di nav xeyalên min de min silav dikê û bin didê dûv şopên xwe. Her cara ku zincîr xwe dora min girê didê, azadî xwe tînê pêş çavên min û hêza şikandina zincîrê didê min. Ne ez wê ji xwe dûr dikim ne jî ew xwe ji min dûr dikê. Û roje kî ez wê heviyê deme ku ezê vê bi çavên zindî bînim û ez û ew emê di nav kûlîlkên keske sor de bi lehîzin û wek zaroka di nav lehîstkê de bi pevre bi kenin. Lê ezê hingî bi bêjimê ma heta niha tu li ku bûyî?